هوش مصنوعی در دنیای داده های بزرگ انقلابی عظیم ایجاد کرده است

در زمان ابداع اصطلاح “داده های بزرگ” ، انبوه داده ها جمع شده بودند و به هیچ وجه امکان استفاده صحیح از آن وجود نداشت.

در سال 1880 ، دفتر سرشماری ایالات متحده تخمین زد كه تحلیل  داده های دریافت شده در سرشماری آن سال هشت سال طول می کشد.

بدنه دولت همچنین پیش بینی کرده است که پردازش داده های دریافت شده در دهه بعد،

بیش از 10 سال زمان خواهد برد.

خوشبختانه ، در سال 1881 ،

هرمان هولریث ماشین الکترود هولتر را با الهام از کارت پانچ یک هادی قطار ایجاد کرد.

اگرچه اپراتور هنوز مجبور بود از طریق پیشخوان دستگاه ، داده ها را به صورت دستی تغذیه کند ،

اما از لحاظ شمعی سریعتر از شمارش دستی بود. در سال 1943 ،

انگلیسی ها دستگاهی را برای شکستن کدهای نازی ها – کلش افشان اختراع کردند.

این اسکن 5 کاراکتر در ثانیه را کاهش می دهد و بار کاری را از هفته ها به ساعتهای ساده کاهش می داد.

این اختراعات چشم جهان را به مزایای چند برابر اتوماتیک پردازش داده ها باز کرد.

داده های بزرگ چگونه کنترل می شود؟

با پیشرفت تکنولوژی در سرعت شکنی ، معیارهایی که قبلاً AI را تعریف می کردند

روز به روز شناسائی متن از طریق تشخیص شخصیت نوری (OCR) که قبلاً یک شاهکار در نظر گرفته شده بود قدیمی تر می شوند ،

اکنون به عنوان یک عملکرد اصلی رایانه مورد استفاده قرار می گیرند.

در همان زمان ، داده ها به دلیل دموکراتیزه کردن آن و محیط IoT ، بزرگتر می شوند.

در حالی که هیچ فناوری تا کنون یک گلوله جادویی برای صنعت بزرگ ندارد ،

اما جهش و مرزهایی که این دو جهان در حال ایجاد هستند باعث شده است تا رابطه هم افزایی بین آنها به وجود آمده باشد

– AI بدون داده بی فایده است و داده ها بدون AI غیر قابل عبور هستند.