علی اورتورک ، متخصص علوم اعصاب در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ، بر روی مکانیسم های تولید بافت عصب پس از آسیب مغزی را مطالعه می کند. آزمایشگاه وی پاکسازی بافت DISCO(یک نو تصویر برداری) را ایجاد کرد، که مشاهده نمونه های سه بعدی را در زیر میکروسکوپ با استفاده از تتراهیدروفوران ، یک حلال بی رنگ ، برای از بین بردن پراکندگی نور آسان تر می کند.
تکنیک های جدید آنها ، که ترکیبی از DISCO و الگوریتم های یادگیری عمیق برای تجسم بهتر بافت است ، این هفته در جلسه انجمن علوم اعصاب در شیکاگو ارائه شده است. کار اخیر این تیم در فوریه به عنوان یک اثر چاپ شده در bioRxiv منتشر شد.
آزمایشگاه وی پاکسازی بافت DISCO(یک نو تصویر برداری) را ایجاد کرد، که مشاهده نمونه های سه بعدی را در زیر میکروسکوپ با استفاده از تتراهیدروفوران ، یک حلال بی رنگ ، برای از بین بردن پراکندگی نور آسان تر می کند. تکنیک های جدید آنها ، که ترکیبی از DISCO و الگوریتم های یادگیری عمیق برای تجسم بهتر بافت است ، این هفته در جلسه انجمن علوم اعصاب در شیکاگو ارائه شده است. کار اخیر این تیم در فوریه به عنوان یک اثر چاپ شده در bioRxiv منتشر شد.
اورترک توضیح می دهد: “اینها تصاویر میکروسکوپی با ورق نور از موش و اندامهای شفاف انسان و پس از پاکسازی بافت DISCO هستند.” ما از آنها برای نقشه برداری معماری سلولی اندامهای سالم و موجودات در سطح سلولی(تک سلولی ها) استفاده می کنیم. ما همچنین از فناوری های خود برای شناسایی متاستاز سرطان و هدف قرار دادن داروهای مبتنی بر آنتی بادی در سطح تک سلول در کل بدن موش استفاده می کنیم. “
توانایی ردیابی مولکولهایی خاص در بافت مشخص آناتومیک در موجودات زنده، تصویربرداری مولکولی یا تصویر برداری سلولی نامیده میشود. تصویربردای مولکولی میتواند در شناخت مسیرهای متابولیک، ساختار بافت ها و مطالعه حیوانات کوچک به کار گرفته شود. در این نوع تصویربرداری هدف مطالعه در سطح مولکولی و حتی زیرمولکولی به صورت غیرتهاجمی و بدون آسیب رساندن به موجود زنده است.
استفاده از مواد رادیواکتیو به عنوان یک ردیاب بیولوژیکی اولین بار توسط جرج هوسی که در سال ۱۹۴۳ میلادی برنده جایزه نوبل شد، مطرح گردید. وی با توجه به ویژگیهای طیفی پرتو X توانست عنصر جدیدی را کشف کند. او تلاشهای خود را در کنار ارنست رادرفورد ادامه داد و توانست با تلفیق رادیوم و نوعی نمک سرب به یک نشانگر دست یابد.