سری آموزش های برنامه نویسی هوش مصنوعی از مبتدی تا پیشرفته قسمت سوم
پایتون (به انگلیسی: Python) یک محیط یکپارچه توسعه نرم‌افزار همه منظوره سطح بالا، شیءگرا،
اِسکریپتی و متن باز است که توسط خیدو فان روسوم در سال ۱۹۹۱ در کشور هلند طراحی شد.
فلسفهٔ ایجاد آن تأکید بر دو هدف اصلی خوانایی بالای برنامه‌های نوشته شده و کوتاهی و بازدهی نسبی
بالای آن است. کلمات کلیدی و اصلی این زبان به صورت حداقلی تهیه شده‌اند و در مقابل کتابخانه‌هایی
که در اختیار کاربر است بسیار وسیع هستند.
بر خلاف برخی زبان‌های برنامه نویسی رایج دیگر که بلاک‌های کد در آکولاد تعریف می‌شوند (به ویژه
زبان‌هایی که از گرامر زبان سی پیروی می‌کنند) در زبان پایتون از نویسه فاصله و جلو بردن متن برنامه
برای مشخص کردن بلاک‌های کد استفاده می‌شود. به این معنی که تعدادی یکسان از نویسه فاصله در
ابتدای سطرهای هر بلاک قرار می‌گیرند، و این تعداد در بلاک‌های کد درونی‌تر افزایش می‌یابد. بدین ترتیب
بلاک‌های کد به صورت خودکار ظاهری مرتب دارند.
پایتون مدل‌های مختلف برنامه‌نویسی (از جمله شی‌گرا و برنامه‌نویسی دستوری و تابع محور) را پشتیبانی
می‌کند و برای مشخص کردن نوع متغیرها از یک سامانهٔ پویا استفاده می‌کند.
