کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال یا مجازی است که توسط رمزنگاری ایمن می شود و تقلب یا خرج کردن آن را تقریبا غیرممکن می کند. بسیاری از ارزهای دیجیتال شبکه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند – دفتر کل توزیع‌شده که توسط شبکه‌ای متفاوت از رایانه‌ها اجرا می‌شود. یکی از ویژگی‌های مشخص ارزهای دیجیتال این است که معمولاً توسط هیچ مرجع مرکزی صادر نمی‌شوند و از نظر تئوری از دخالت یا دستکاری دولت مصون می‌مانند.
ارز دیجیتال شکلی از دارایی دیجیتال مبتنی بر شبکه ای است که در تعداد زیادی از رایانه ها توزیع شده است. این ساختار غیر متمرکز به آنها اجازه می دهد خارج از کنترل دولت ها و مقامات مرکزی وجود داشته باشند.
کارشناسان بر این باورند که بلاک چین و فناوری های مرتبط با آن بسیاری از صنایع از جمله امور مالی و حقوقی را مختل می کند.
مزایای ارزهای دیجیتال شامل انتقال پول ارزان تر و سریع تر و سیستم های غیر متمرکز است که در یک نقطه شکست از بین نمی روند.
از معایب ارز های دیجیتال می توان به نوسان قیمت، مصرف انرژی بالا برای فعالیت های ماینینگ و استفاده در فعالیت های مجرمانه اشاره کرد.

آشنایی با رمز ارزها

رمزارزها ارزهای دیجیتال یا مجازی هستند که زیربنای سیستم های رمزنگاری دارند. آنها امکان پرداخت آنلاین امن را بدون استفاده از واسطه های شخص ثالث فراهم می کنند. “Crypto” به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک‌های رمزنگاری اشاره دارد که از این ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی، و توابع درهم‌سازی.

ارزهای دیجیتال را می توان استخراج کرد یا از صرافی های ارز دیجیتال خریداری کرد. همه سایت های تجارت الکترونیک امکان خرید با استفاده از ارزهای دیجیتال را ندارند. در واقع، ارزهای دیجیتال، حتی ارزهای محبوب مانند بیت کوین، به سختی برای معاملات خرده فروشی استفاده می شوند. با این حال، ارزش سرسام‌آور ارزهای دیجیتال باعث محبوبیت آن‌ها به عنوان ابزار معاملاتی شده است. به میزان محدودی از آنها برای نقل و انتقالات برون مرزی نیز استفاده می شود.

بلاک چین

مرکز جذابیت و عملکرد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین است. همانطور که از نام آن مشخص است، بلاک چین در اصل مجموعه ای از بلوک های متصل یا یک دفتر کل آنلاین است. هر بلوک شامل مجموعه ای از تراکنش هاست که به طور مستقل توسط هر یک از اعضای شبکه تایید شده است. هر بلوک جدید ایجاد شده باید توسط هر گره قبل از تأیید تأیید شود، که جعل تاریخچه تراکنش ها را تقریباً غیرممکن می کند.
محتویات دفتر کل آنلاین باید توسط کل شبکه یک گره منفرد، یا رایانه ای که یک نسخه از دفتر را نگهداری می کند، توافق شود.

کارشناسان می گویند که فناوری بلاک چین می تواند به چندین صنعت مانند زنجیره تامین و فرآیندهایی مانند رای گیری آنلاین و تامین مالی جمعی خدمت کند. موسسات مالی مانند JPMorgan Chase & Co (JPM) در حال آزمایش استفاده از فناوری بلاک چین برای کاهش هزینه های تراکنش با ساده کردن پردازش پرداخت هستند.

نمونه های رمز ارز

هزاران ارز دیجیتال وجود دارد. برخی از شناخته شده ترین عبارتند از:

بیت کوین:

بیت کوین که در سال 2009 تأسیس شد، اولین ارز رمزنگاری شده بود و هنوز هم رایج ترین ارز رمزنگاری شده است. این ارز توسط ساتوشی ناکاموتو توسعه داده شد – به طور گسترده تصور می شود که نام مستعار یک فرد یا گروهی از افراد است که هویت دقیق آنها ناشناخته باقی مانده است.

اتریوم:

اتریوم که در سال 2015 توسعه یافت، یک پلتفرم بلاک چین با ارز دیجیتال خاص خود به نام اتر (ETH) یا اتریوم است. پس از بیت کوین محبوب ترین ارز دیجیتال است.

لایت کوین:

این ارز بیشتر شبیه بیت کوین است، اما با سرعت بیشتری برای توسعه نوآوری‌های جدید، از جمله پرداخت‌ها و فرآیندهای سریع‌تر برای امکان تراکنش‌های بیشتر، حرکت کرده است.

ریپل:

ریپل یک سیستم دفتر کل توزیع شده است که در سال 2012 تاسیس شد. ریپل می تواند برای ردیابی انواع مختلف تراکنش ها، نه فقط ارزهای دیجیتال، استفاده شود. شرکت پشت سر آن با بانک ها و موسسات مالی مختلف همکاری کرده است.

رمزارزهای غیر بیت کوینی در مجموع به عنوان «آلت کوین» شناخته می شوند تا آنها را از ارزهای اصلی متمایز کنیم.